Қазіргі кезде ақшаның соңынан қуып, күні-түні жұмыс істейтін жандардың өзінің жақын адамдарына уақыт бөлуіне мұршасы болмай жатады. Отағасы шаршап кешке жұмыстан келгенде баласы алдынан қуана жүгіріп шығып: - Әке! Әке! Әйтеуір келдің-ау! - қуаныштан көзі бал-бұл жанған баласы әкесінің мойнына асыла кетті. Бірақ әкесінің шаршағаны соншалық - баласын құшақтауға әл-дәрмені болмады. - Әке, қарашы, кеш болды, түн болды. Мен сені сонша күттім ғой! Сенен бір нәрсе сұрайын деген едім.... - Сұрай ғой... - әкесі құлықсыз жауап берді.  - Менің сұрайын дегенім, саған жұмысың әр сағатыңа қанша...

Құдайға шүкір, туғалы мұсылманмын. Әке-шешем ораза ұстап, намаз оқымаса да, "бисмилласын" ауыздарынан тастамайды. Әкем көзімді ашқалы астан соң аузын жыбырлатып, "әйетін" оқиды да, асын қайырады. Үйдегілер "тие берсін" деп беттерін сыйпайды. Бала күннен көріп өскен әдет болған соң, оның не екенін, "тие берсін" дегендерінің мәнісін сұрамайтынмын... Сөйтіп, есейдік, мектепті бітірдік. Астанаға оқуға жүрер алдында бір досыммен жаздың бір кешінде серуендеп жүріп былай дегенім есімде: "Дін жолына түскім келеді".  Содан Астанаға жолға шықтық. Жанымда ата-анам бар. Біз орын алған купеде бір...